Aller au contenu

rotchteu

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : « rotchter »

Prononçaedje

[candjî]


Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
rotchteu rotchteus

rotchteu omrin

  1. (no d’ mestî) (mot d’ carioteu) ovrî d’ cårire di pire. Pus stroetmint, li ci k' atake li taeyaedje.
    • Li rotchteu bate mene el rotche.
    • Les rotchteus metént todi deus dames a l' ovraedje.

Ratourneures

[candjî]
  1. rotchteu d’ bufet, ou: rotchteu al rotche ou rotchteu e trô : èn ovrî k' est å fond del cårire, eyu sk' on saetche al pire.
  2. rotchteu sol tchantî : li carioteu ki n' fwait ki do discôper les pires totes nowes après k' ele ont stî saetcheyes. (Sin. spincieu, discôpeu dins l' brute, cwerleu).


Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
rotchteu