Aller au contenu

sourdaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « sourd- », bodje A do viebe « soude », avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
sourdaedje sourdaedjes

sourdaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « soude ».
    • C’ est l’ franc riya des djoûs d’ prétins,
      Cwand l’ s’ abohnêye
      Et k’ afeye, po s’ moker do vint,
      On gros tchinne clintche si scheuve et xhaxhlêye. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Prima vera », p.95-96 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Rilomêye do mot

[candjî]

Li mot dins on tite di live, di gazete, di soce, di marke

  • Li sourdaedje (Li sûrdèdje), no do troejhinme poyinme do del ramexhnêye Li pan do Bon Diu da Hinri Simon

Ratournaedjes

[candjî]
sourdaedje