Aller au contenu

trintchet

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « trintche », avou l’ cawete « -et », lu-minme calcaedje do francès « tranchet » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
trintchet trintchets

trintchet femrin

  1. (usteye), (coirbijhreye) usteye des coibjhîs et des gorlîs po côper l' cur.
    • Côper l' cur å trintchet. D.T.W.
    • Si coixhî avou on trintchet. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Fé rshinmyî ses trintchets. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • A gåtche, on vîlwè avou des usteyes di coibjhî. Tene d' aiwe, pî-d'-fier, trintchèt, cur, solés, passete, etc. Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.2 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ortografeyes

[candjî]
trintchet
  • Francès : tranchet (fr), outil des cordonniers et des bourreliers pour couper le cuir