Aller au contenu

tuzance

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « tuz- », bodje A do viebe « tuzer » avou l’ cawete « -ance »; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1995).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
tuzance tuzances

tuzance femrin

  1. manire di tuzer, di s' codure, d' on grope di djins (peupe, soce, societé).
    • A l' après d' çouci: dins l' tuzance mawometante, on n' houcreut måy li diåle, po taper des mwais sôrts: c' est todi å no do Bon Diu, et tot scrijhant des bokets d' Alcoran — LVver.
    • Noomane Celebicihan fijha ene foice po rmete d' assene li tuzance eyet l' lingaedje tatårs — LVver.
    • Li «Cominålté francesse»", por mi, c' est ene nindje di grandiveus ki rnoye et spotchî nosse tuzance — nén cnoxhou rmeteu e walon, ratournant José Fontaine (fråze rifondowe).
    • Gn a pår ene tuzance walone pask' i gn a on lingaedje walon.


Ratourneures

[candjî]
  1. tuzance prôpe u tuzance bén da sinne u tuzance bén da lu: tuzance k' on peupe, k' on grope di djin a eyet k' les ôtes n' ont nén.

Mots vijhéns

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
manire di tuzer u di s' kidure

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike tuzance so Wikipedia