abohner
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]viebe fwait sol bodje "boh-" (loukîz a: bohêye) avou l’ betchete « a- » des viebes.
Viebe
[candjî]Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | abohnêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | abohnez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | abohnans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | abohnêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | abohnêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | abohnéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | abohnêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | abohné |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
s' abohner (viebe å prono)
- vini a bohêye, tot djåzant d' ene plante k' i ndè crexheut, aprume, k' ene djete. On dit eto: bohner.
- Les djetons s' abohnèt.
- Les crompires kimincèt a s' abohner.
- Li tére candje di coleûr ; lès djètons s’ dirôlèt,
s’acouv’tèt, s’aboh’nèt, s’èmontèt, vèrdihèt,
d’on bê vért qui r’glatih plin d’ameûr èt d’ djonnèsse. — Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, Li sûrdèdje. - C’ est l’ franc riya des djoûs d’ prétins,
Cwand l’ sourdaedje s’ abohnêye
Et k’ afeye, po s’ moker do vint,
On gros tchinne clintche si scheuve et xhaxhlêye. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Prima vera », p.95-96 (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :