adiè
| adiè | 
|
ada |
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje di : «a» + «Diè», disk' å momint ki l' Bon Diè nos rahoucrè ambedeus.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.ˈdjɛ/ /a.ˈd͡ʒɛ/ /a.ˈdjy/ /a.ˈd͡ʒy/ /a.ˈdɛ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.ˈdjɛ/
- Ricepeures : a·diè
Mot-fråze
[candjî]adiè (nén candjåve)
- dijhêye tot cwitant a ene sakî k' on n' pinse ni pus rvey.
- C’ est come ene doûce tchanson ki cisse vuzion d’ vesprêye
Cwand l’ solo padrî l’ tere a l’ air do dire adiè.
Tot cmaxhant-st avå l’ cir les coleurs di l’ airdiè
Po fé des boukets d’ fleurs foû des blankès nûlêyes ! — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Vûzions », 1913, p.87 (fråze rifondowe).
- C’ est come ene doûce tchanson ki cisse vuzion d’ vesprêye
Mots vijhéns
[candjî]disca, a bénrade; 
Loukîz a : « disca »
Ortografeyes
[candjî](adiè, adè et ada)
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
