Aller au contenu

agnea

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : anea.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « agnellum », çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ea ».

Sustantif

[candjî]

agnea omrin

  1. (no d’ djonne di biesse) djonne di berbis.
    • S’ i n’ aveut fwait ki l’ linne des agneas si fiestants,
      Les plomes des ptits oujheas, li frisse aiwe di l’ etan,
      Li vint ki rafristêye et ki dene bon coraedje
      Al moxhe al låme tofer si vigreuse a l’ ovraedje. Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "L’crèyåcion d’Eve", tome 43, p. 140 (fråze rifondowe).
    • Po n' nén k' les agneas frûlénxhe des pates, on lzî dnéve del croye.
    • Li leu et l' agnea (J. de la Fontaine, ratourné pa Fré Tièdôr).

Ratourneures

[candjî]
  1. esse doûs come èn agnea u esse l' agnea do Bon Diu : esse foirt coet, sins metchansté.

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

bedot

Dizotrins mots

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
djonne di berbis

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin
et femrin
agnea agneas

agnea omrin et femrin (sustantif addjectivrece, todi sudjetrece)

  1. ki schoûte sins tchicter, ki n' si disfind nén.
    • Si t' es agnea, les leus t' magnront.

Ratournaedjes

[candjî]
ki schoûte sins tchicter
  • Francès : (trop) docile, mou, faible