aite
Èn årtike di Wiktionary.
 |
Cial, n a des racsegnes eciclopedikes so les aites |
Walon[candjî]
aite
aite [f.n.]
1. cimintire, aprume li cene metowe astok di l' eglijhe. Il ont poirté l' moirt e l' aite sol biråd. F. cimetière. >> aler so l' aite: a) aler dire ses priyires åzès moirts el cimintire. On dit eto: aler so les tombes. b) esse eteré.
2. plaece divant l' eglijhe wice ki les djins s' ratroplèt après messe. F. parvis.
Etimolodjeye: latén "atrium" (aisse).
