Aller au contenu

aite

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « atrium » (aisse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
aite aites

aite femrin

  1. cimintire, aprume li cene metowe astok di l’ eglijhe.
    • Il ont poirté l’ moirt e l’ aite sol biråd.
    • Et l' aite ki s' trovéve djustumint
      Padrî l' vî meur do ptit djårdén
      Riçuva des sminces di camomile…
      Si bén k' ene feye, cwand l' houptata rala sol fosse di s' vî mononke,
      Ele nel fijha beacôp trop longue
      Tot veyant çou ki s' passéve la…
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).
  2. plaece divant l’ eglijhe wice ki les djins s’ ratroplèt après messe.

Ratourneures

[candjî]
  1. aler so l’ aite :
    1. aler dire ses priyires åzès moirts el cimintire. On dit eto : aler so les tombes.
    2. esse eteré.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
plaece k’ on etere les moirts
plaece divant l’ eglijhe wice ki les djins s’ ratroplèt après messe

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike aite so Wikipedia