Aller au contenu

albrant

Èn årtike di Wiccionaire.
(Redjiblé di albrante)

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje di l’ espagnol « Albrano » (no d' famile, kécfeye li ci d' on mwaisse espagnol) (etimolodjeye nén acertinêye).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin albrant albrants
femrin albrante albrantes

albrant omrin

  1. onk ki n' våt rén.
    • Nos estans goviernés pa on moncea d' albrants Philippe Sclaubas (fråze rifondowe).
    • El bon ît moirt, eyet l' fayé, ttafwaitmint vicant; pocwè k' i vikéve co, l' albrant? ebén djustumint, paski c' ît èn albrant Jean-Luc Fauconnier, ratournant Roland Thibeau (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Coûtchant, w. do Mitan, Årdene nonnrece

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
onk ki n' våt rén