Aller au contenu

bårbea

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «bårb» (båbe), avou l’ cawete « -ea ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
bårbea bårbeas

bårbea omrin

  1. (pexhon) blanc emîtrin pexhon des doûcès aiwes, avou come des ptitès båbes so les lepes, ki l’ sincieus no, c’ est : Barbus barbus.
    • Les blancs d' l' Aiwe di lesse rimontèt disk' å Pont des Barbouyons cwand i froyèt, et notanmint les bårbeas (Nicolas Bouillon).
    • Dji tape on côp, tchouk ! I m’ betche, dji saetche, djel lai cori. Gruzale k’ esteut on pô pus lon acourt … […] c’ esteut on bårbea insi ! Henri Simon, « Sètche, i bètche » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.34 (fråze rifondowe).
    • Mins tot rawårdant les bårbeas,
      On roveye sovint l’ eure ki passe,
      Et cila k’ tot timpe å matén,
      Contéve dedja so ene fricassêye,
      Rivna sol tård di cisse djournêye,
      Måva d’ aveur pierdou s’ tinsJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.9, “Ine Mâle Journêye” (fråze rifondowe).
    • Li bårbea, tot s' coir n' est k' on sir nier François Nyns (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
pexhon

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike bårbea so Wikipedia