banslete

Walon (Rifondou)

Bodje « banse » avou l’ cawete « -ete »

AFE :
- diferins prononçaedjes : /bɑ̃ːslɛt/ /bɑ̃slɛt/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : Prononçaedje a radjouter
Ricepeures : bans·lete

singulî	pluriyal
banslete	bansletes

banslete femrin (pus sovint eployî å pluriyal)

pitite banse, cwårt d' ene banse
- Li pus viye di mes båsheles lyi ala cweri ene banslete di oizires e fourni, so li rtaeye do meur et meta dvins l' cossén d' ses pkes, eco todi s' i vsplait — Jean Lejeune di Djoupeye, Avå trîhes èt bwès, p. 89 (fråze rifondowe).
çou ki pou moussî e-n ene pitite banse
- C' est Rôzene ki va ddjuner les poyes avou si ptite banslete di frumint — Joseph Calozet (fråze rifondowe).
- Ene banslete di cerijhes
manne k' on hosse les hoûlåds avou.
- Po-z aidî, il apogne li banslete
  I cmaxhe esshone faxhes et faxhetes,
  Draps d’ cou, djernêyes et ptits bonets
  Si bén apontyîs pol poeket— Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.129, « C’èst-on valèt !» (fråze rifondowe).
(camaerådreçmint) lét.
- Mins dj'åreû trové m'gos' avou ine nôzèye djône fèye qui s'åreû lèyî alér tinrûl'mint so m'banselète — Guy Fontaine, Vos mi come has' èt roy.

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

banslete