cåcarete
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Mot-brut «cok» (ou «cott» come dins «cotcodåk», codåssaedje del poye (!!! a-z aveuri)), avou l’ dobe cawete « -rete », mot cité dins l’ FEW 2 862a.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /kɔː.ka.ʀɛt/ /kaː.ka.ʀɛt/ (betchfessî å) (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kɔː.ka.ʀɛt/
- Ricepeures : cå·ca·rete
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
cåcarete | cåcaretes |
cåcarete femrin
- comere ki djåze bråmint.
- bele andoûlante djonne feye, foirt målåjheye.
- Li båbô vout spozer cisse pitite cåcarete la — Motî Forir (fråze rifondowe).
- djonne feye nén foirt serieuse.
- Divins les mwins d' ene metchante cåcarete,
Mi cour plora. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Mi cour" (fråze rifondowe).
- Divins les mwins d' ene metchante cåcarete,
- (bele) comere.
- Dizo leus airs d' aviedje, ele catchèt-st adretmint des djesses di cåcarete, des riyas d' feme di djoye ! — Joseph Mignolet, "Al bèle fontinne, comèdèye è treûs-akes", 1924, p.36 (fråze rifondowe).
- Mins come mi cour ramtéve on pô trop a m’ manire
Po ene cåcarete,
Dji leya ndaler m' poenne e bleu bouket d’ foumire
D’ ene cigarete. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Par après », 1925, p.50 (fråze rifondowe). - Del bele cåcarete K' overe el candlete Do moflasse, Avou ses atours, Ti n' pôrès ki tourner macasse — François Nyns (fråze rifondowe). (ratournant Georges Brassens)
Parintaedje
[candjî]cåcarter (cåcarèter G217 p. 242)
Sinonimeye
[candjî]- (comere ki djåze bråmint) : Loukîz a : Motyince:cåzer_bråmint#No_d'_fijheuse/walon
- (bele andoûlante djonne feye, foirt målåjheye) : tchalmarete, kekene
- (djonne feye nén foirt serieuse) : Loukîz a : « wiyete »
Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :