djonne feye

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje di : «djonne» + «feye»

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Sustantif

singulî	pluriyal
djonne feye	djonnès feyes

djonne feye djonne feye [f.n., pl. des djonnès feyes] femrinne djin ki s’ rivoet ddja (k’ a ddja ses régues), et ki n’ est nén co marieye. On dit eto: pitite comere. Les djonnès feyes d’ asteure, i lzî fåt des rubans (Viye tchanson).

1. • Di tos les costés, nos veyans
     K' on djonne ome ou ene djonne feye
     K' åreut dijh-ût, vinte, ou trinte ans,
     Dimande bén k' on l' mareye. — HFbl, Li marièche di m'kuzin Flip, 1843, p.11 (fråze rifondowe).
   • L' amadoûleu ki m' aveut djuré s' veye,
     Et fé l' siermint di m' kidure a l' åté,
     M' a leyî la po shure ene ôte djonne feye,
     Pask' ele aveut bén l' toû di s' gåyoter. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Pauve kimére" (fråze rifondowe).
2. monkeur, mayon.
   • Totes les samwinnes, shijh ou set feyes,
     Divant ki l' gåz ni soeye espris,
     Dji va trover mi ptite djonne feye :
     C' est l' eure k' ele mi ratind todi. — HFbl, On to p'ti filozof, 1843, p.26 (fråze rifondowe).

Loukîz a : båshele, feme, comere, crapåde, glawene, wihete, maraye, djonnete, ado. F. "jeune fille".

Mots d’ aplacaedje

viye djonne feye