feye

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : fêye.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye 1[candjî]

Tayon-bodje latén « filia » (minme sinse)

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
omrin fi fis
femrin feye feyes

feye femrin

  1. femrinne djin dischindante d’ ene ôte djin k’ on lome si pa u si mame.
    • C’ est l’ feye da Batisse.
  2. efant di seke femrin.
    • Les ptitès feyes rivnént di scole tertotes eshonne.
  3. (dins èn arinnoe) atôtchaedje d’ ene båshele, d’ ene feme pus djonne u foirt camaeråde avou l’ cåzeu(se).
    • Vos n’ seroz nén rintrêye po fé a marinde a vost ome, la, feye, si vos n’ ramxhyîz nén.
Parintaedje[candjî]
Mots d’ aplacaedje[candjî]
Sinonimeye[candjî]
Ortografeyes[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes[candjî]
femrinne djin dischindante d’ ene ôte
efant di seke femrin Loukîz a : båshele

    Etimolodjeye 2[candjî]

    Tayon-bodje latén « vĭces » (toû, ôte sacwè), adon parint avou l’ francès « fois » et l’ espagnol « vez ».

    Prononçaedje[candjî]

    Sustantif[candjî]

    singulî pluriyal
    feye feyes

    feye femrin

    1. côp (repetaedje d’ ene minme sacwè).
      • Cwantès feyes vos el fårè-t i co dire ?
    Mots d’ aplacaedje[candjî]
    Ratournaedjes[candjî]
    tchaeke ricminçaedje d’ ene sacwè Loukîz a : côp
    Omofoneye[candjî]

    /fiː/ : (tere dinêye pa on rwè el Mîtrinne Ådje)

    Etimolodjeye 3[candjî]

    Do viebe « fiyî »

    Prononçaedje[candjî]

    Codjowa[candjî]

    feye

    1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « fiyî »
    2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « fiyî »