Aller au contenu

cabê

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No prôpe d’ on måfjheu k’ a passé come sustantif[1].

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cabê cabês

cabê omrin

  1. (vî mot) måfjheu, vårén, sakî avou ene åre å feu (pistolet, fizik) ki fwait des akes nén lweyås, å pus sovint dins l’ violince.
    • Et cwand l' andje ås ouys di houlote
      Ava bén fwait, bén edvinté,
      Diè, rilujhant come li Beaté,
      So ene nûlêye pus tene k' ene pelote,
      Aroufla dvant nosse noer cabê,
      Ki bateut des aiyes e l' nuteye. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24 (fråze rifondowe).
    • Ele mi covéve, xhorbeut mes låmes,
      Tot djhant : Cabê ! Vos m' fijhroz sofri !Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 19 (fråze rifondowe).

Note

[candjî]

Dins l’ Motî Rmåke li vî (2inme ep.) on trouve eto ç’ mot cial (« kabai ») mins nén dins l’ minme sinse, il est metou po ene djin nén foirt malén, k’ est sot.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
cabê

Sourdants

[candjî]
  1. Sorlon l’ Motî Haust