Aller au contenu

cawêye

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : caweye.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « cawe » avou l’ cawete « -êye ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cawêye cawêyes

cawêye femrin

  1. shûte di djins, di biesses, di sacwès, ene pa drî l’ ôte.
    • Dj’ åreu polou mete mi portrait
      Cial sol prumî foyou di m’ live
      Po moenner ene cawêye di rimeas
      Ki m’ ont tot l’ air d’ aveur les fives. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Å léheû », 1922, p.19 (fråze rifondowe).
    • Dedja k' on n' chtroumfêye nén l' cawêye divant l' poite. Paul-Henri Thomsin, ratournant Lès schtroumpfs èt lès bèrikes èmacralêyes, 2021, p. 33 (fråze rifondowe).
  2. (éndjolike) bouyes a fé (pa on programe).
  3. (mot d’ houyeu) forcoûtche.
  4. pitite cwantité, ene miete.
    • Ene cawêye di boure, di frumint.

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
shûte di sacwès
bouyes a fé
forcoûtche