Aller au contenu

coirnaye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « cornicula » (minme sinse), çou ki dene on mot avou l’ cawete « -aye ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
coirnaye coirnayes

coirnaye femrin

  1. (oujhea) gros noer oujhea foirt corant el Walonreye, ki l’ sincieus no, c’ est : Corvus corone.
    • Après awè ratindou deus troes samwinnes, Noyé a låtchî ene coirnaye, po vey si l’ grande basse n’ esteut nén co rsouwêye. Mins l’ coirnaye ni lyi a nén rivnou dire cwè. Anatole Marchal, Li Dérène Chîje, p. 151 (fråze rifondowe).
    • Neni ! Albine, mi blanke coirnaye nos rapoitrè bén l' pot avou l' ôr Paul-Henri Thomsin, ratournant Lès schtroumpfs èt lès bèrikes èmacralêyes, 2021, p. 15 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
gros noer oujhea foirt corant el Walonreye

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike coirnaye so Wikipedia