Aller au contenu

crake

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Svierba do viebe «craker».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
crake crakes

crake femrin

  1. racontaedje nén vraiy.
    • Des côps, c' est co bén l' vraiy, Des côps, c' est des mintreyes, Mins crake oubén cazake, C' est l' bouneur platezak Ki spite ubén ki chîle. Julos Beaucarne (fråze rifondowe).
  2. istwere nén vraiye, mins ki fwait rire.
    • Mi, dj' inme bén les crake (Christian Thirion).
    • Portant, tchaeke feye ki dj' rintere di l' ovraedje,
      Vos dressîz l' tåve tot m' contant kéke messaedje,
      Ou c' e-st ene crake ki vos leyîz schiper,
      Tot m' riloucant po vey si dj' soreye. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Bon cour ni pout minti", p.73 (fråze rifondowe).

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

conteu d' crakes

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
racontaedje nén vraiy Loukîz a : minte
istwere nén vraiye, mins ki fwait rire Loukîz a : fåve

Codjowas

[candjî]

crake

  1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « craker ».
  2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « craker ».
  3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « craker ».
    • L' oraedje est ådzeu d' nozôtes; i crake on bon côp; li tonwere tome sol clotchî d' l' eglijhe.