djantî
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « djante » avou l’ cawete « -î ».
Sustantif
[candjî]djantî omrin
- (mot des mnujhîs et scrinîs) sôre di banc di mnujhî, foirt simpe, k' on-z î mete les djantes po forer l' trô po stitchî les rais.
- minme sôre di tåve, pus basse, po mete les toneas al bire.
- Li tone di bire esteut rimpleye et l' ome n' esteut nén foirt assez po l' bouter stampêye so l' djantî — D.T.W.
- Li cåbartî, po s' pårt, il a yeu rade saizi l' afwaire, ey il a rsaetchî l' broke d' on tonea, li dierin k' esteut co plin dissu l' djantî, ey il a rimpli tos les veres k' i pleut rimpli — Jean-Luc Fauconnier, Ène coupe di deûs, p. 132 (fråze rifondowe).
- minme emantchaedje po wårder les crompires el cåve.
- Il ont fwait on djantî ås canadas.
- pitit egloumea d' fier la kel schayteu ricôpe les schayes.
- On pôze les schayes so l' djantî po les spincyî.
- cropecinde.
Ratourneures
[candjî]- djantî politike: forveyowe plaece la k' les politikîs lûtnut.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
[candjî]- F. chenêt.