Aller au contenu

ebinne

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje vî grek « ἔβενος » (ébénoss) lu-minme d' on bodje e vî vî edjicyin. Adonwpis pal voye do latén « ebenus » et do francès « ébène ».

Bwès d' ebinne

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ebinne ebinnes

ebinne femrin

  1. (åbe), (mot des mnujhîs et scrinîs) sôre di noer bwès des tropikes sovint eployî po des forfants meubes.
    • Ene regue d' ebinne Motî Forir (fråze rifondowe).
    • On scwere d' ebinne Motî Forir (fråze rifondowe).
  2. (coleur) noer, sombe coleur di brun.
    • Et so ciste aiwe claire et londjinne,
      L' ombion des tours s' î vént bagnî
      Cwand l' lune rôle e-n on cir d' ebinne,
      El doûce niyêye des « Cénk clokîs »Louis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 126 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
noer forfant bwès des tropikes
coleur ebinne