Aller au contenu

håde

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
håde hådes

håde femrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. (mot d' costire) sacwè k' ene djin mete po covri s' coir.
    • Tote seule e s' tchambe, li djonne beguene espere
      Ki l' håde serè fwaite pol nute do Noyé. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li nute dè noïé d'ine bèguène", p.9 (fråze rifondowe).
    • Dji frè on pakete avou mes hådes
      Et dj' irè-st ås Lombårds Jean-Pierre Vervier (fråze rifondowe).
    • So l' air del fanfåre,
      Tinrûle ou djoyeus,
      Fjhoz fruzi vos hådes
      Come on tchén ki s' scheut !Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 128 (fråze rifondowe).
  2. mousmint di fayêye cwålité.
    • Les efants avent sogne a cåze des hådes ki dj' aveu sol dos Lucien Somme (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]
sacwè k' on mete po covri s' coir

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
håde
fayé mousmint