Aller au contenu

hina

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « hin- », bodje A do viebe « hiner »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hina hinas

hina omrin

  1. (åre) (mot d’ djeu) pitite åre ou riskiveus djouwet po hiner des pires.
    • David a vnou mwaisse di Goyasse, tot l' acsujhant avou ene pire hinêye di si hina.
    • Ci harlak la vinéve fé d’sès-êrs tos lès djoûs èt nouk divins lès djwifs ni wèzéve bodjî. Adon nosse bèrdjî, qui n’èsteût co qu’in-afwèrci gamin, avou s’hina, l’èstèna d’on côp d’pîre è plin mitan dè front, tchak la ! Georges Ghys.

Parintaedje

[candjî]

Loukîz a : « hiner »

Sinonimeye

[candjî]

djeta, lance-pire

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, E165, R13

Ratournaedjes

[candjî]
pitite åre po hiner des pires

Codjowa

[candjî]

hina

  1. indicatif erirece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « hiner »
    • Dji hina l' pire di tote mes foices.

Ratournaedjes

[candjî]
NDIE 1s d' on viebe valant « hiner »
NDIE 3s d' on viebe valant « hiner »