Aller au contenu

hoûla

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe «hoûer», avou l’ cawete « -a »; mot cité dins l’ FEW 14 13b.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hoûla hoûlas
  1. (brut) gros sourd brut.
  2. (mot d’ medcén) hoûlant brut k' aspite dins l' oraye.
  3. (criyaedje di biesse) criyaedje d' ene biesse ki hoûle.
    • Ele si tait; si hoûla resdondixh on tins el sipexheur do bwès Louis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 58 (fråze rifondowe).
  4. (pa stindaedje do sinse) (rabaxhanmint) scrijhaedje loukî come sins waire di valixhance.
    • Mins cwand l’ pere est moussî d’ bleuwe toele
      Li rodje do sonk wåde des coixheures
      A scrire des hoûlas dzo les stoeles
      Rimés dvins les plåyes do måleur «Set solos po Rathmès»}}

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
gros sourd brut
brut d' oraye
criyaedje d' ene biesse
scrijhaedje, rabaxhanmint