Aller au contenu

houpî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «houpe», avou l’ cawete «  »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
houpî houpîs

houpî omrin

  1. (mot d’ boskiyon) copete d' èn åbe.
    • Li vint dåréve so les grands houpîs des sapéns a les sketer.
  2. (pus stroetmint) copete des hesses, ki l' tronce a stî vindowe ås martchand d' bwès, et k' est dnêye come manêye.
    • Dji n' a yeu k' deus houpîs so mes cwate pårts.
    • Il arivéve des côps, des pårts di houpîs unicmint, cwand les tronces estént vindowes ås martchands. Roland Georges (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
dizeu d' èn åbe
copete d' èn åbe abatou, sins l' tronce