Aller au contenu

kinoye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « colus » (minme sinse), pal voye do patwès latén « *conucla ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
kinoye kinoyes

kinoye femrin

  1. (usteye), (mot d' texheu) sôre di bordon k' on-z î ataetche al betchete des tchenes a filer tot l' håsplant avou on fizea ou on molén a filer.
    • Divant d' filer å molén, on meteut del tchene al kinoye. D.T.W.
    • Padzeu l’ noere cresse d’ on bwès d’ sapéns clair el loumire
      Ki l’ solo spåde come del poûssire
      D’ ôr et d’ crustal,
      On plope sititche bén hôt si cnoye
      Di foyes. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Li plope », 1923, p.33 (fråze rifondowe).
    • Ci n' esteut nén seulmint a ses djins k' ele disvôtyive do fi djus d' leu kinoye. Jean Lejeune di Djoupeye, Avå trîhes èt bwès, p. 95 (fråze rifondowe).
  2. (mot des cinsîs) bordon ki pårtixh les limites d' on waidiaedje.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ratourneures

[candjî]
  1. aveur do lin e s’ kinoye : aveur bråmint di l' ovraedje.
  2. mete do lin al kinoye d’ ene sakî : el fé målåjhey a ene sakî.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
kinoye