lire
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « λύρα » (lûra) (minme sinse), pal voye do latén « lyra » et do francès « lyre ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /liːʀ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- (pa rfrancijhaedje) /liʁ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /liːʀ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
lire | lires |
lire femrin
- (muzike), (Istwere) sôre d' instrumint a coides di l' antikité rishonnant a ene pitite arpe.
- Lire a cwate coides — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Gn a des guitåres ki sont fwaites come des lires— Motî Forir (fråze rifondowe).
- Si dj' fwais retinti l' vwès del lire,
Si d' totes les åmes dji m' fwais l' esco,
C' e-st ådzeu d' tot paski dj' espere
Ki l' onk ou l' ôte di mes efants,
Cwirrè dins m' live li cour di s' pere,
Et ki s' cour tocrè tot m' léjhant— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Por zèls !", tome 44, p. 409 (fråze rifondowe).
- (belès-letes) inspiråcion.
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.