Aller au contenu

maçon

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « maçon », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
maçone maçones

maçon omrin

  1. (no d’ mestî) (mot do bastimint) onk ki fwait des meurs u des ôtes sacwès avou des pires u des brikes et do moirtî.
    • Les maçons ont metou l' busket Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
    • Dji so maçon et cwand dj’ apougne mi trouwale,
      Li veye mi shonne pus bele André Dewelle (fråze rifondowe).
    • Dj' a yeu ene dimande d' ene kimere di 56 ans ki vleut divni maçone.
    • Li fôrdjeû, qu’buvéve on hèna
      Avou l’maçon,
      Houka l’cwèpî qu’djåséve à ’ne cande
      Ad’lé l’gorlî
      Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 51.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
onk ki bastixh les måjhons

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
maçonne maçonnes

maçon omrin

  1. (no d’ mestî) maçon (mot scrît eyet prononcî e francès come e walon).