poûssire

Walon (Rifondou)[candjî]

Tayon-bodje latén « pulvis » (minme sinse), avou l’ cawete « -ire ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /puː.ˈsiːʀ/ /puː.ˈsɛːʀ/ /puː.ˈʃɛːʀ/ /puː.ˈsøːʀ/ /poː.ˈsiːʀ/ /puː.ˈsiː/ /puː.ˈsi/, miersipepieuzmint e l’ notule ALW 1.79 .
- prononçaedje zero-cnoxheu : /puː.ˈsiːʀ/
Ricepeures : poûs·sire

singulî	pluriyal
poûssire	poûssires

poûssire femrin

tot ptit boket di solide, ki vole e l' air, pu s' rashir so les meubes et les ahesses.
- (Tot est prôpe) A pårt, ossu, l' poûssire ki doime påjhirmint — Lucien Somme, L’èfant d’on-ôte, p. 82 (fråze rifondowe).
solide molou, broyî trop fén.
- Vosse molaedje est trop fén; on piede bråmint del dinrêye a poûssire.
- Et, come i fåt k' tot passe, et k' on bea djoû vénrè
  K' i toumront tchaeke e blesse, i lyi pôrè co dire :
  «Ti n' es nén pus ki mi, ca ti n' es k' del poûssire !»
  — Henri Simon, "Li rvindje di l' åbe (fråze rifondowe).
brouyård (totes ptitès fenès gotes).
- Ene triclêye di coirbås k' volèt å raeze des fiesses Ramoenne a rispeus côps di ses toctants penas Ene poûssire di crouwesse colêye a les copetes. — Luc Declercq (fråze rifondowe).
- Li houzon d’ air, curieus, naxhtêye
  S’ enonde, s’ arestêye, tins k’ i ksemtêye
  Ene poûssire ossu fene ki rén … — Martin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).

li poûssire a volé (gn a yeu ene astrapåde)
- Mins Pire a ralé å cåbaret; mins si grosse feme l' a vnou rescontrer; et ç' côp ci, l' poûssire a volé (arimé ritrové mon les Walons del Wisconsene).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

poûssire