repoirter

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Do viebe « poirter » avou l’ dobe betchete « re- » des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	repoite
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	repoirtez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	repoirtans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	repoitnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	repoitrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	repoirtéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	repoite
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	repoirté
Ôtes codjowaedjes	come wårder

repoirter (viebe å coplemint)

1. remoenner (ene sacwè) la d' eyou k' ele vént.
   • Ass repoirter l' foreuse ås vijhéns ?
2. wangnî (on pris).
   • Elle a repoirté l’ ôr el 6 d’ awousse — Jean Goffart (fråze rifondowe).
3. (viebe å prono) si trinner viè la k' on vént.
   • Mins, dvant di s' ebarker, li vî djouweu d' violon
     Fwait ene foice po s' repoirter, s' repoirter bén lon,
     Diviè s' djonnesse passêye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li vîx mestré", p.3 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

repoirter

• Francès : se traîner vers là où on vient