Aller au contenu

riblamter

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
riblamter erblamter rblamter

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «blame», avou l’ betchete « ri- » des viebes, avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) reblamtêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) reblamtez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) reblamtans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) reblamtêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) reblamtêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) reblamtéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) reblamtêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av) reblamté
Ôtes codjowaedjes come tchicter

riblamter

  1. (v. sins coplemint) fé des novelès blames.
    • Nosse fornea rblamtêye; vo l' la renondé Motî Gilliard (fråze rifondowe).
  2. (viebe å coplemint) rimete des coleurs sol vizaedje di (ene sakî k' esteut sblareye).
    • Elle est tote bladjote, l' efant, et ci n' est nén l' djaene sorire k' elle a metou so s' vizaedje ki l' a vnou riblamter Lucien Somme (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
fé des novelès blames.
ridner des coleurs