s’ enairi
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje prono « s’ » + viebe «enairi».
Viebe
[candjî]s’ enairi (viebe å prono muroetrece)
- si stårer diviè l' copete tot djåzant di wapeur, di foumire.
- Fwait a fwait k' ele s' enairixh, on direut k' ele vout rdjonde
Ene nûlêye, cradjolêye come on crolé dama
C' est vraiy, cisse cial l' assaetche e s' rôzé barada — Louis Lagauche, "L' inmant" (1947), p. 75 (fråze rifondowe). - Ci n'est nén sins foumire ki l'blame s' enairixh. — Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri (fråze rifondowe).
- Li foumire tournike et s' enaire tot-z epufkinant l' air del plaece basse do cir. — Jeanne Houbart-Houge (fråze rifondowe).
- Fwait a fwait k' ele s' enairixh, on direut k' ele vout rdjonde
- s' enonder dvins les airs tot djåzant d' oujheas, di fizêyes.
- Des colons ki s' enairixhèt — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Ene volêye d' oujheas ki s' enairixh — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Loukîz les bén s’ enairi
Todi dzeu les grandès cours
Cwand savèt k' i gn a-st a saetchî
I s' î vont tos toû a toû. — François Barillié, divins: Li camrade dè l'joie 1852 (fråze rifondowe). - L' alaedje est dné : sins s' pus honti, tot l' monde s' eploye,
Et les tchansons s' enairixhèt come des fizêyes. — Henri Simon (fråze rifondowe). - E l’ air plinne di sinteurs s’ enairixheut l’ ålouwete ;
Ledjires come des påwions, les eures trossént leus guetes. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Dimesfiiz-v’ di v’piède», p.155 (fråze rifondowe).
- si måvler.
- Ele s' a-st enairi come ene sote — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Ni vs enairixhoz nén ! — Motî Haust (fråze rifondowe).
- (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a ») si mete (a)
- On savtî s’ enairixheut timpe et tård a tchanter — Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
[candjî]si stårer diviè l' copete tot djåzant di wapeur, di foumire
s' enonder dvins les airs tot djåzant d' oujheas, di fizêyes
Ortografeyes
[candjî]
Loukîz a : « enairi »
