Aller au contenu

siervûle

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « sierv » ‎(« siervi ») avou l’ cawete « -ûle ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin siervûle siervûles
femrin padrî siervûle siervûles
femrin padvant siervûle siervûlès

siervûle omrin et femrin .

  1. ki sieve voltî ls ôtes.
    • Mins dji n' a rén trové d' siervûle,
      Nol air ni m' ahåyive dadroetJoseph Vrindts, "Racontules et råtchåds" (1920), p.152; "Sins musique" (fråze rifondowe).
  2. ki sieve a ene sacwè.
    • I prindèt plaijhi a dschayter,
      A rabate, dismoure, epoirter,
      Les sacwès minme les pus siervûles. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.112, “Li Vîx Batai” (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Contråve

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E1, C8

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
k’ aide voltî ls ôtes
ki sieve a ene sacwè