åmône

Walon

Etimolodjeye

Loukîz a : « ampône »

Sustantif

singulî	pluriyal
åmône	åmônes

åmône o.

1. frut d’ l’ åmonnî, ki s’ magne, fwait di totès ptitès boles, come des makes d’ ataetche, ki mawrit do moes d’ awousse å moes d’ octôbe.

Ratourneures

1. noere åmonne : meumeure. On dit eto meure, meuron.
   • Del confiteure di noerès åmonnes po les efants k’ ont må leu goidje.

   F. mûre.

2. aveur li cour come ene åmonne : aveur bon cour, esse di dnêye. On dit eto: midone.

   F. généreux.

Parintaedje

• åmônî / åmônire
• åmôner

Mots d’ aplacaedje

• rodje åmône
• noere åmône

Omofoneye

• (possibe) åmonne (dinêye a on pôve)