Aller au contenu

abitude

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : åbitude.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « habitude » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
abitude abitudes

abitude omrin

  1. fijhaedje repeté.
    • Ci n’ est nén dins ses abitudes.
    • On tåvlea ki m’ rapinse l’ abitude k’ on aveut
      D’ arinner Pire et På, di s’ raconter l’ onk l’ ôte
      Totes sôres di screts mawets. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.102, “Pâhûlisté” (fråze rifondowe).
    • Mins la, Djermwinne n’ aveut nén lawté, come a s’-t abitude. Jacques Desmet, On Sånî a pårt.
    • L’ abitude, c’ est ene deujhinme nateure.
    • I lyi fåt scheure ses laidès abitudes. D.T.W.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fijhaedje repeté