Aller au contenu

aveuler

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « aveule » avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

aveuler (viebe å coplemint)

  1. ariver e plin dins les ouys, tot djåzant d' ene foite loumire, d' ene foumire.
    • Ses blancs fåres m' ont-st aveulé.
    • C' est l' solea ki rglatixheut so les cwåreas ki m' aveut-st avéulé Motî Gilliard (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Di colere ele sont aveulêyes
      Et leus ouys, ki dvins è ôte moumint
      Ont des douceurs di firmamint ! Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.35, “Battaye di Feumme !” (fråze rifondowe).
    • Les toles espaitchént l' foumire di s'rabate sol machene, et d' aveuler l' machinisse Henry Matterne (fråze rifondowe).
  2. (oujhea) crever les ouys a (èn oujhea xhufleu).
    • Il aveulént les sizrets por zels mî tchanter, k' i djhént, todi.

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
Li mot n’ est nén dins : C62, C65

Ratournaedjes

[candjî]
rinde aveule (d' ene foite loumire)
crever l' ouy