Aller au contenu

cwarantinne

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «cwarante» avou l' cawete "-inne".

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cwarantinne cwarantinnes

cwarantinne femrin

  1. (matematikes) a pô près cwarante.
    • C' est on ptit live d' ene cwarantinne di pådjes
    • L' ome n' aveut nén fwait ene cwarantinne d' ascoxheyes ki Julie vineut cweri madame Nanård. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.28 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
a pô près cwarante