Aller au contenu

djoixhe

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje gayel * « geusioe » ‎(« gueuye »), adon racuzinåve avou «gozî»; mot cité dins l’ FEW 4 127a.

Prononçaedje

[candjî]

djwèhye, djwèhe, djwèfe, djwahe, djwahye, djwache. (betchfessî oi, halcrosse rîlêye); li scrijha « oi » î est ddja eployî dispu 1190.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djoixhe djoixhes

djoixhe femrin

  1. (antomeye) babetch, badjawe, mashale (oxheas).
  2. djincive.
    • Tot l’ monde vout vey
      Li ptit dint, blanc come do laecea,
      Ki stitche come ene pitite tchiveye
      Foû del grosse djoixhe di nosse gurzeaMartin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.140, « Li prumî dint » (fråze rifondowe).
    • Tot drovant l' boke, on voet des erôdaedje del fene pea, copurade sol divins des lepes, et so les djoixhes Lucyin Mahin.
  3. tchife, mashale (pea).
    • Les båsheles, les tchveas bén pingnîs, rashonnés so li drî et stitchant come ene broushe, les djoixhes totes rôzes et rlujhant come s' on ls euxhe schuré, pindèt ås bresses di leu mame Henri Frenay (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E167, E170

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
mashale
djincive
tchife, djawe