djoixhe
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje gayel * « geusioe » (« gueuye »), adon racuzinåve avou «gozî»; mot cité dins l’ FEW 4 127a.
Prononçaedje
[candjî]djwèhye, djwèhe, djwèfe, djwahe, djwahye, djwache. (betchfessî oi, halcrosse rîlêye); li scrijha « oi » î est ddja eployî dispu 1190.
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
djoixhe | djoixhes |
djoixhe femrin
- (antomeye) babetch, badjawe, mashale (oxheas).
- djincive.
- Tot l’ monde vout vey
Li ptit dint, blanc come do laecea,
Ki stitche come ene pitite tchiveye
Foû del grosse djoixhe di nosse gurzea— Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.140, « Li prumî dint » (fråze rifondowe). - Tot drovant l' boke, on voet des erôdaedje del fene pea, copurade sol divins des lepes, et so les djoixhes — Lucyin Mahin.
- Tot l’ monde vout vey
- tchife, mashale (pea).
- Les båsheles, les tchveas bén pingnîs, rashonnés so li drî et stitchant come ene broushe, les djoixhes totes rôzes et rlujhant come s' on ls euxhe schuré, pindèt ås bresses di leu mame — Henri Frenay (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Sipårdaedje do mot
[candjî]- sinse di « mashale » (oxhea) : Måmdey (Villers), Faimonveye, Stoumont
- sinse di djincive : Djoupeye, Trimbleu, Vervî, Djalhé
- sinse di « tchife » : Måmdey (Scius), Glon, Hognoûl