Aller au contenu

gotire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « gote » avou l’ cawete « -ire ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
gotire gotires

gotire femrin

  1. plaece la k’ ça gote triviè d' on toet.
  2. (mot do bastimint) buze ki ramasse les aiwes do toet.
    • On etindeut l’ copetaedje di l’ aiwe sol toet et l’ gadrouymint des gotires Charles Massaux, ratournant Jean Tousseul dins Modele:LChw (fråze rifondowe).
    • I gn a ene gotire sol gurnî, pask' i gn a ene schaye evoye ALW 4 so les måjhons, p. 53a (fråze rifondowe).
    • Cwand li schayteu montéve sol toet po rfé ene gotire, li londmwin, endè raveut ene ôte a costé.
  3. (pa stindaedje do sinse) aiwe di plouve, ramassêye djus d' on toet.
    • Va cweri ene pinte di gotire dins l' tonea.

Sinonimeye

[candjî]
buze ki ramasse les aiwes do toet

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
plaece la k’ ça gote dins on toet
tchenå ki ramasse les aiwes do toet
aiwe di plouve