Aller au contenu

orandje

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : orandjé.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « orandje », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
orandje orandjes

orandje femrin

  1. (frut) frut des payis del Mîtrinne Mer, ki s’ pele al mwin et a cwårtîs.
    • On-z aveut deus orandjes al Sint-Nicolai.
    • Inte deus bansteas d’ orandjes, ki lyi råyént les bresses
      Ele vindeut pus k’ nole ôte. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.66, “Dihâv’lêye” (fråze rifondowe).
    • Les orandjes, a banses,
      Vénront po ranfôrt. Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 127 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, C13

Ratournaedjes

[candjî]
orandje

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin orandje orandjes
femrin padrî orandje orandjes
femrin padvant orandje orandjès

orandje omrin et femrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. addjectivire do sustantif ; k’ est del coleur di ç’ frut la (maxhaedje di rodje et d’ djaene)

Ratournaedjes

[candjî]
orandje