orandje
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « orandje », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɔ.ʀãt͡ʃ/ /ɔ.ʀãʃ/ /ɔ.ʀɛ̃ʃ/ /ɔ.ʀɛ̃t͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɔ.ʀãt͡ʃ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
orandje | orandjes |
orandje femrin
- (frut) frut des payis del Mîtrinne Mer, ki s’ pele al mwin et a cwårtîs.
- On-z aveut deus orandjes al Sint-Nicolai.
- Inte deus bansteas d’ orandjes, ki lyi råyént les bresses
Ele vindeut pus k’ nole ôte. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.66, “Dihâv’lêye” (fråze rifondowe). - Les orandjes, a banses,
Vénront po ranfôrt. — Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 127 (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]Mots d’ aplacaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]Addjectif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | orandje | orandjes |
femrin padrî | orandje | orandjes |
femrin padvant | orandje | orandjès |
orandje omrin et femrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- addjectivire do sustantif ; k’ est del coleur di ç’ frut la (maxhaedje di rodje et d’ djaene)