pelake

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Do viebe «peler» avou l’ cawete « -ake ».

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
pelake pelakes

pelake femrin

  1. fene coûtche.
    • Gn aveut ene pelake di nive.
  2. (botanike) difoûtrinne coûtche d' èn åbe.
  3. fene coûtche k' a stî pelêye.

Ratourneures[candjî]

  1. Li ci ki pele n' a ki l' pelake : (mot d’ cwårdjeu) dijhêye a onk ki pele (ki côpe djusse al prumire cwåte).
  2. on ricnoxhe l' åbe a s' pelake

Sinonimeye[candjî]

  • (fene coûtche) : pelete
  • (difoûtrinne coûtche d' èn åbe) : schoice

Ratournaedjes[candjî]

fene coûtche
difoûtrinne coûtche d' èn åbe Loukîz a : schoice

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin
et femrin
pelake pelakes

pelake omrin et femrin (come addjectif djondrece, todi metou padrî l’ no)

  1. ki n' a pupont di tchveas.
    • Li crapåde k' est pelake mete ene sipesse perike. François Duysinx (fråze rifondowe). (ratournant w:Ovide)
    • Onk qui n’ èsteût nin fîr, c’ èsteût Cadèt, li grand cok bateû, qu’ èsteût bwègne èt tot pèlak’ so l’ tièsse— FRen.

Sinonimeye[candjî]

pelé, tchåve, tchenou, disploumé

ki n' a pupont di tchveas; Loukîz a : tchenou