Aller au contenu

ricure

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : riçure.
Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
ricure ercure rcure

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « cure », avou l’ betchete « ri- » des viebes

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) r(i)cû
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) r(i)cujhoz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) r(i)cujhans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) r(i)cujhnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) r(i)curè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) r(i)cujheu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) r(i)cujhe
pårt. erirece (dj’ a, vos av) r(i)cût
Ôtes codjowaedjes come cure

ricure

  1. (v. sins coplemint) cure trop lontins.
    • Li soper a yeu l' tins di ricure, divant ki vos n' rivnîxhe.
    • Elle n' aveut måy ki do cafè k' aveut rcût.
  2. (viebe å coplemint) cure on deujhinme côp.
    • I m' fårè rcure li tchå : ele n' est k' edoirmowe, et popa nel magn nén sonnante.

Pwaire minimom

[candjî]

riçure

Ratournaedjes

[candjî]
cure on deujhinme côp