rispiter
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « spiter » avou l’ betchete « ri- » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀi.spi.ˈte/ /ʀi.spi.ˈtɛ/ /ʀœ.spœ.ˈte/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.spi.ˈte/
- Ricepeures : ri·spi·ter
Viebe
[candjî]Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | rispite |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | rispitez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | rispitans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | rispitnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | rispitrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | rispitéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | rispite |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | rispité |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
rispiter (v. sins coplemint)
- spiter (betchete ri- nén radjoutante).
- L' aiwe m' a rispité å vizaedje.
- Si dj' aveu ene baguete estchantêye,
Por vos sol côp dji freu rispiter,
E mitan d' ene iye ahoutêye,
On ptit chalet bén gåyoté— Martin Lejeune, Po s' novèl an (fråze rifondowe). - Cwand vos gotes rispitèt sol rotche ki vs cwirt mizere,
Ou si dj' sins ene tieneur k' amonte foû d' vos oizires,
Dj' end a bén do plaijhi — Louis Lagauche, "L' inmant", Tchanson po l’ Mouhagne, (1947), p. 142 (fråze rifondowe).
- spiter co on côp.
- I spite d' on csoté pu rispiter d' l' ôte.
- toumer la (edoirmou, moirt).
- Li tchén a stî djondou al tiesse pa l' oto; i n' a nén rispité.
- Elle ont rarivé moite escransses, et s' coûtchî ezès divan; ele n' ont nén rispité.
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]E rfondou walon :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- rispiter : R12