Aller au contenu

rispiter

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « spiter » avou l’ betchete « ri- » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) rispite
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) rispitez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) rispitans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) rispitnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) rispitrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) rispitéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) rispite
pårt. erirece (dj’ a, vos av) rispité
Ôtes codjowaedjes sipepieus tåvlea

rispiter (v. sins coplemint)

  1. spiter (betchete ri- nén radjoutante).
    • L' aiwe m' a rispité å vizaedje.
    • Si dj' aveu ene baguete estchantêye,
      Por vos sol côp dji freu rispiter,
      E mitan d' ene iye ahoutêye,
      On ptit chalet bén gåyotéMartin Lejeune, Po s' novèl an (fråze rifondowe).
    • Cwand vos gotes rispitèt sol rotche ki vs cwirt mizere,
      Ou si dj' sins ene tieneur k' amonte foû d' vos oizires,
      Dj' end a bén do plaijhi Louis Lagauche, "L' inmant", Tchanson po l’ Mouhagne, (1947), p. 142 (fråze rifondowe).
  2. spiter co on côp.
    • I spite d' on csoté pu rispiter d' l' ôte.
  3. toumer la (edoirmou, moirt).
    • Li tchén a stî djondou al tiesse pa l' oto; i n' a nén rispité.
    • Elle ont rarivé moite escransses, et s' coûtchî ezès divan; ele n' ont nén rispité.

Parintaedje

[candjî]

rispitaedje

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
  • rispiter : R12

Ratournaedjes

[candjî]
rispiter