rustea
-
rusteas å four
-
rustea ås foyes
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « rastellus » (« sourd-la ») (pitit rustea), raptitixha di «rastrum», çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ea ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀys.ˈtja/ /ʀys.ˈtɛː/ /ʀœs.ˈtɛː/ /ʀœs.ˈte/ /ʀɛs.ˈtja/ /ʀɛs.ˈtɛː/ /ʀis.ˈtɛː/ /ʀis.ˈtjaː/ (waitîz cial ådzo e hagnon «ortografeye») miersipepieuzmint e l’ notule ALW 9.155 ; (betchfessî ea)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀys.ˈtja/
- Ricepeures : rus·tea
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| rustea | rusteas |
rustea omrin
- (usteye) usteye do cinsî, do djårdinî, avou on mantche et on bwès avou des dints, po ramasser des sacwès stramêyes a tere (four, foyes), u rahener ene aireye.
- Li bocå s’ tape å lådje : c’ est les feneus, li fotche et l’ rustea so li spale — Henri Simon, "Fènå-meûs" (1907) (fråze rifondowe).
- S’ i fzéve bon li treûzime djoû, on-aléve rahougner avou l’ ristê an bwès d’ côrî. Padrî, avou one grande fotche, on fzéve dès moulots tos lès dîj ou cwinze mètes d’après li grosseûr dès hougnes.— Fernand Barvaux, Li fènâ mwès do bon vî tins, Singuliers, 1-2009.
Parintaedje
[candjî]- li Rustea (stoelreye)
- rusteler, rusteleu, rusteleuse, rustelaedje
- rustelî (ruslî)
Mots d’ aplacaedje
[candjî]Mots vijhéns
[candjî]harcot (grand rustea po ramexhner les dierins strins so ene siteule, rustea avou des clås)
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
[candjî]usteye avou des dints po ramasser des yebes
Waitîz eto
[candjî]
Lijhoz l’ årtike rustea so Wikipedia