Aller au contenu

spiegue

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje almand « Ulenspiegel » ("muroe d' houprale" persounaedje d' on rilomé roman då scrijheu flamind Charles de Coster) adon racuzinåve avou l' francès francès « espiègle ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin spiegue spiegues
femrin atribut spiegue spiegues
femrin epitete
(todi padvant)
spiegue spieguès
  1. onk k' est sûti po fé des tours åzès djins.

Sinonimeye

[candjî]

Parintaedje

[candjî]

espiegreye

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
spiegue

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
spiegue spiegues

spiegue omrin et femrin

  1. on k' e-st espiegue.
    • Après l' shijhe, l' adawiante espiegue,
      Conte les victimes di s' cour friponMartin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 107, "Leûs manigances" (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
spiegue