tabeur

Ådvins

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè å dfwait di l’ etimolodjeye di « tabeur », el pout stitchî vaici.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ta.bøːʀ/ /tã.buʀ/ /tã.buːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ta.bøːʀ/
Ricepeures : ta·beur

singulî	pluriyal
tabeur	tabeurs

tabeur o.

(mot d’ muzike) instrumint d' muzike, fwait d' ene ronde caisse k' on bouxhe dissu avou des maketes.
- Les gaméns s' tchôkèt po mî vey (les bistokes ki Sint Nicolai pôreut passer) : "Waite on pô, valet, les beas sôdårds ! Waite on pô ké bea tabeur ! Dji vôreu bén ç' bea tourniket la, waite, mi ! — J. Calozet (fråze rifondowe).
- Dj' ô l' tabeur roudiner å lon — G. Fontaine (fråze rifondowe).
- Dj' a l' pea do vinte tinkeye k' on pôreut bate li tabeur dissu — A. Maquet (fråze rifondowe).
- Gn aveut co des raetcheus d' feu, des djouweus d' tabeur, et des xhufleus e l' flûte ås troes trôs — L. Mahin, Vera.
buhot cilinde…
1. … ki toûne po-z amuzer les spirous dins ene cadje.
2. … po broûler do cafè.
3. (mot d’ Istwere) … po mete les efants abandnés divant les ospices.
  - On va trover, adon, a l' ospice, les orfulins, les efants trovés, les efants des pôves, les cis k' on-z abandnéve, k' on leyive sol voye. C' est po ça k' gn aveut a l' intrêye on tabeur d' abandon (André Lessire).