tchintreye

Walon (Rifondou)[candjî]

åtoû d' ene curêye

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « tchint- », bodje A do viebe « tchinter » avou l’ cawete « -reye », çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -treye ».

Prononçaedje[candjî]

Asteme ! Ci mot ci a on scrijha « -in- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ẽ/ mins /in/, çou ki respond a on scrijha Feller « -in′- ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /t͡ʃin.ˈtʀɛj/ /t͡ʃin.ti.ˈʀiːj/ (betchfessî ey)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /t͡ʃin.ˈtʀɛj/
Ricepeures : tchin·treye

Sustantif[candjî]

singulî	pluriyal
tchintreye	tchintreyes

tchintreye femrin

ratroplaedje di tchéns åtoû d' ene lexhe ki tchesse, åtoû d' ene curêye (biesse crevêye).
laid sacwè, k' on voet evi, k' on trove biesse.
- Li front rûsse; ké mizere! ké tchintreye — Willy Bal (fråze rifondowe).
sacwè ki n' våt rén.
- Mi, di dju mi, dji ravale ene tchintreye come ça so rén do monde di tins.
- La ! magnî des berbis, peure tchintreye, sotès bièsses,
  Est ç’ fé petchî ? Neni, Signeur, vos lzî fjhîz
  On grand oneur a les croxhî — François Bailleux, ratournant «Les biesses acsûte del pesse» da Lafontinne (fråze rifondowe).
- Pusk' i les rvout, madame, et bén i les rårèt
  Mins ci srèt alors mi k' lezî rpoirtrè.
  O! K' a-dju mezåjhe di vos po ene tchintreye pareye
  — Ep. Martial, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, ‘’Li savtî des recoletes’’, 69-73 (fråze rifondowe).
- Ci n’èst qu’on mèdalyon, ’n’tchin’trèye ;
  « Cadeau d’guerre ! », dîrît lès Français,
  Li prumîre lete di vosse nom, m’fèye,
  Avou ’ne bleûve pîre, vosse påcolèt
  — Émile Wiket, "Fruzions d' cour", p.53.
- Les meye ptitès tchintreye
  Ki fèt l' sôrt di l' ovrî moens laid— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).