vass

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « vas » (u va po li cmandeu), avou l’ cawete di codjowaedje « -ss ».

Prononçaedje[candjî]

Codjowas[candjî]

vass

  1. indicatif prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, dins ene fråze di dmande (est çki t’ vas ?), do viebe « aler », dins ene fråze dimandrece.
    • Eyu vass inla ?
    • Vass clôre ti gueuye !?
    • Ti vass taire, al fén !?
    • Wice vass ? Ki s' a-t i passé ? Pocwè ess cial ? K' ass fwait ? Ki t' a-t on fwait ? Joseph Mignolet, dins « L' amour a l' Alambra », p. 75 (fråze rifondowe).
  2. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « aler », sins ôte viebe padrî (pa stindaedje do shuvion « va s’ vey », « va s’ cori »).
    • Vass å diåle !
  3. dins les ratourneures : « al visse al vasse » / « d’ alvisse d’ alvasse ».

Mots d’ aplacaedje[candjî]

Omofoneye[candjî]

  • Va s’ : codjowa do viebe « aler » å cmandeu, avou èn ôte viebe padrî (aler est aidant viebe) + adjondrece « si ». Va s’ ti fé cori araedjî ! Va s’ vey a l’ ouxh si dj’ n’ î so nén ! Va s’ tchire e Mouze, on voerè t’ cou ! E francès on direut : vas (donc) + infinitif.

Ratournaedjes[candjî]

atôtchî sing.Ind Prez viebe come « aler » e-n ene fråze di dmande