wake

Walon

	Tripès rfondowes
wake	wague	wache

wague u wake

I. [o.n.]

1. movmint d' aiwe ki monte et ki dischind a cåze di l' air, des corants, et k' arive sor vos avou foice. F. vague. rl a: hiyon, wache.

2. minme movmint po d' ôtes sacwès ki del aiwe. rl a: wache.

II. [adv.] dins l' ratourneure toumer wake: toumer flåwe. Ey e-z aprindant l' novele, il a toumé wake so s' pavêye, témint k' il aveut stî sbaré (G. Lucy).

Etimolodjeye: vî mot vikigne "vâgr" (wague).

| waclêye [f.n.] grosse wake d' aiwe ki vént foû d' ene rivire. F. afflux, dégorgement.