wague

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Tripès rfondowes
wague wake wache

Etimolodjeye[candjî]

Bodje norwès « vagr » (mer, wague), lu-minme d' on bodje induropeyin * « webh- » (mouvmint di rvén di rva); adon racuzinåve avou francès « vague » (minme sinse), l' almand « Woge » (minme sinse) et l' suwedwès « våg » (wague, wachlire).

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
wague wagues

wague femrin

  1. (fizike) mouvmint d' aiwe ki monte et ki dischind.
    • Li båshele esteut ene miete serêye, divant les arôlantès wagues.
  2. (mot d’ houyeu) masse di tere ou d' pires ki vént djus.
  3. masse di nive a l' aschate d' n toet ki vout rider djus.

Sinonimeye[candjî]

mouvmint d' aiwe

Ratournaedjes[candjî]

mouvmint d' aiwe