acaimer
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « caime » avou l’ betchete « a- » d’ aplacaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er »
Prononçaedje
[candjî]Disfondowes: akêmer, acaumer, akin.mer.
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | acaime |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | acaimez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | acaimans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | acaimnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | acaimrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | acaiméve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | acaime |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | acaimé |
| Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
acaimer
- (viebe å coplemint) :
- si pinde al caime (crinire) d' (on tchvå).
- prinde (ene sakî) pås tchveas.
- Ele a acaimé l' gamene, djamåy parey !
- Djôzef, c' est on frut d' èn åbe ki poite, on frut å dzeu do sourdant. Les coxhes passèt pa dzeu l' muret. I l' ont acaimé, i l' on-st ataké — Lorint Hendschel, Li Djneze (ratournaedje).
- Vos sårîz bén leyî ene djonne contesse si fé acaimer d' ine crapule, vos ? — Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 13 (fråze rifondowe).
- atouwer.
- NENELE. – Mi, po m’ pårt, dj’ a-st acaimé Dairson et dj’ a les pinses ki dj’ lyi a fwait piede gosse sol mariaedje. — Henri Simon, « Li Neûre Poye » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.92 (fråze rifondowe).
- (viebe å prono) :
Loukîz a : « s’ acaimer ». Loukîz a : «s' acaimer».
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
